Weer Thuus
Door: Tiemen
Blijf op de hoogte en volg Tiemen
28 Mei 2014 | Noorwegen, Lofthus
Mijn tussenjaar in Noorwegen zit er helaas al weer op. Een geweldig jaar werd afgesloten met een gezellig weekje met Oma, Papa en Rik. Zij kwamen me met de auto ophalen uit Lofthus.
De laatste drie weken na de paasvakantie zijn razend snel voorbij gegaan. In de paasvakantie zelf ben ik op school gebleven. Het was wel erg stil en leeg op school. Maar dankzij mijn fiets, trombone en de sportschool heb ik me wel redelijk vermaakt die anderhalve week. Gelukkig was ik niet de enige die op school achter bleef.
Na de paasvakantie hebben we nog een gewoon weekje gehad met zogenaamde ‘linjedagen’, of terwijl dagen met de klas. Na die week hebben we een week gezeild op het grootste en oudste zeilschip van Noorwegen, de ‘Statsraad Lemkuhl’. Het schip was honderd meter lang en honderd jaar oud. Vanaf Bergen zeilden we in westelijke richting met als bestemming de Orkney-eilanden net ten noorden van Schotland.
We waren niet de enige school op het schip er was namelijk ook een andere folkehøgskule die mee ging. De in totaal zo’n 120 leerlingen en leraren werden in drie zogenaamde wachten onderverdeeld. Je had de rode, witte en blauwe wacht, en ik zat in de gunstige blauwe wacht. De rode wacht had van twaalf tot vier wacht, de witte van vier tot acht en de blauw van acht tot twaalf. Je had twee keer per etmaal dus vier uur wacht. En dat hield in dat de witte en de rode wacht midden in de nacht op moesten staan om op wacht te gaan. Maar ik zat dus in de blauwe wacht van acht tot twaalf en daar had ik wel geluk mee. De hele dag door lagen er meerdere mensen een beetje te slapen verspreid over de hele boot.
Een wacht hield in dat je zeilen moest hijsen of weer opruimen, maar soms ook dek schrobben of iets dergelijks. Daarnaast waren er ook nog vier speciale wachten tijdens één wacht. Je kon namelijk ook nog uitzichtwacht, brandwacht, boegwacht en roerwacht hebben. Je moest dan respectievelijk op de uitkijk staan en een bel luiden als je wat zag, een rondje door de boot maken en controleren of alles normaal was, kijken of niemand over boord viel, en aan het roer staan. Vooral uitzichtwacht en boegwacht waren dodelijk saai en vooral in het donker want dan zag je toch niks. Dit had je altijd in tweetallen en maar voor een uur.
We sliepen in hangmatten, wat trouwens voor geen meter slaapt. Ik hing ook nog eens tussen twee nogal zware jongens in en als het schip een beetje heen en weer ging werd ik bijna geplet. Daarom ben ik een paar keer ergens op een bankje gaan liggen slapen.
Na twee dagen zeilen/varen kwamen we in ‘s ochtends in Kirkwall aan, de hoofdstad van de Orkneys. We kregen een bustoer over het hoofdeiland met bezoek aan een museum en een grote cirkel van stenen, een beetje zoals Stonehenge. Na het avondeten mochten we allemaal het stadje in en werden natuurlijk de pubs opgezocht.
De volgende ochtend voeren we weer uit. De wind was wel heel wat aangewakkerd, op de heenweg hadden we namelijk amper wind maar daar was op de terugweg geen gebrek aan. Dit zorgde ook voor flinke deining op de boot waardoor meerdere leerlingen last kregen van zeeziekte. Ik zelf was niet zeeziek maar veel eetlust had ik ook niet echt.
Het was een erg gezellig en ook best wel leerzame tocht.
In de week die daar op volgde hebben we niet veel bijzonders gedaan, alleen dat we allemaal ons jaarboek en de schooltrui kregen. Ook hebben we nog wat gezamenlijke afsluitingsactiviteiten gedaan.
En op 10 mei was het dan zover. Rond half twaalf kwam de familie Wegman aan, en om twaalf uur begon de afsluiting. Na de afsluiting was er koffie en cake en rond een uur of drie vertrok iedereen huiswaarts en begon het janken. Dat was wel wat overdreven vond ik persoonlijk want je hebt je er al lang op voorbereid dat het schooljaar dan voorbij is, maar daar dachten velen dus anders over.
En toen zat mijn topjaar er op. Ik heb echt geen moment spijt gehad van de beslissing om naar Noorwegen te gaan het was het dubbel en dwars waard. Ik heb ontzettend veel geleerd over mij zelf en anderen. En natuurlijk redelijk Noors leren spreken en veel nieuwe vrienden gemaakt. Heel veel coole en leuke activiteiten gedaan. De hoogste berg van Noord-Afrika beklommen, parachute gesprongen, hondenslee gereden, gedoken, gezeekajakt, veel geskied en nog veel meer.
Al met al een topjaar en zeker aan te raden voor iedereen die een tussenjaar wil doen. Nu kan ik met nieuwe energie gaan studeren in Delft
Tiemen
De laatste drie weken na de paasvakantie zijn razend snel voorbij gegaan. In de paasvakantie zelf ben ik op school gebleven. Het was wel erg stil en leeg op school. Maar dankzij mijn fiets, trombone en de sportschool heb ik me wel redelijk vermaakt die anderhalve week. Gelukkig was ik niet de enige die op school achter bleef.
Na de paasvakantie hebben we nog een gewoon weekje gehad met zogenaamde ‘linjedagen’, of terwijl dagen met de klas. Na die week hebben we een week gezeild op het grootste en oudste zeilschip van Noorwegen, de ‘Statsraad Lemkuhl’. Het schip was honderd meter lang en honderd jaar oud. Vanaf Bergen zeilden we in westelijke richting met als bestemming de Orkney-eilanden net ten noorden van Schotland.
We waren niet de enige school op het schip er was namelijk ook een andere folkehøgskule die mee ging. De in totaal zo’n 120 leerlingen en leraren werden in drie zogenaamde wachten onderverdeeld. Je had de rode, witte en blauwe wacht, en ik zat in de gunstige blauwe wacht. De rode wacht had van twaalf tot vier wacht, de witte van vier tot acht en de blauw van acht tot twaalf. Je had twee keer per etmaal dus vier uur wacht. En dat hield in dat de witte en de rode wacht midden in de nacht op moesten staan om op wacht te gaan. Maar ik zat dus in de blauwe wacht van acht tot twaalf en daar had ik wel geluk mee. De hele dag door lagen er meerdere mensen een beetje te slapen verspreid over de hele boot.
Een wacht hield in dat je zeilen moest hijsen of weer opruimen, maar soms ook dek schrobben of iets dergelijks. Daarnaast waren er ook nog vier speciale wachten tijdens één wacht. Je kon namelijk ook nog uitzichtwacht, brandwacht, boegwacht en roerwacht hebben. Je moest dan respectievelijk op de uitkijk staan en een bel luiden als je wat zag, een rondje door de boot maken en controleren of alles normaal was, kijken of niemand over boord viel, en aan het roer staan. Vooral uitzichtwacht en boegwacht waren dodelijk saai en vooral in het donker want dan zag je toch niks. Dit had je altijd in tweetallen en maar voor een uur.
We sliepen in hangmatten, wat trouwens voor geen meter slaapt. Ik hing ook nog eens tussen twee nogal zware jongens in en als het schip een beetje heen en weer ging werd ik bijna geplet. Daarom ben ik een paar keer ergens op een bankje gaan liggen slapen.
Na twee dagen zeilen/varen kwamen we in ‘s ochtends in Kirkwall aan, de hoofdstad van de Orkneys. We kregen een bustoer over het hoofdeiland met bezoek aan een museum en een grote cirkel van stenen, een beetje zoals Stonehenge. Na het avondeten mochten we allemaal het stadje in en werden natuurlijk de pubs opgezocht.
De volgende ochtend voeren we weer uit. De wind was wel heel wat aangewakkerd, op de heenweg hadden we namelijk amper wind maar daar was op de terugweg geen gebrek aan. Dit zorgde ook voor flinke deining op de boot waardoor meerdere leerlingen last kregen van zeeziekte. Ik zelf was niet zeeziek maar veel eetlust had ik ook niet echt.
Het was een erg gezellig en ook best wel leerzame tocht.
In de week die daar op volgde hebben we niet veel bijzonders gedaan, alleen dat we allemaal ons jaarboek en de schooltrui kregen. Ook hebben we nog wat gezamenlijke afsluitingsactiviteiten gedaan.
En op 10 mei was het dan zover. Rond half twaalf kwam de familie Wegman aan, en om twaalf uur begon de afsluiting. Na de afsluiting was er koffie en cake en rond een uur of drie vertrok iedereen huiswaarts en begon het janken. Dat was wel wat overdreven vond ik persoonlijk want je hebt je er al lang op voorbereid dat het schooljaar dan voorbij is, maar daar dachten velen dus anders over.
En toen zat mijn topjaar er op. Ik heb echt geen moment spijt gehad van de beslissing om naar Noorwegen te gaan het was het dubbel en dwars waard. Ik heb ontzettend veel geleerd over mij zelf en anderen. En natuurlijk redelijk Noors leren spreken en veel nieuwe vrienden gemaakt. Heel veel coole en leuke activiteiten gedaan. De hoogste berg van Noord-Afrika beklommen, parachute gesprongen, hondenslee gereden, gedoken, gezeekajakt, veel geskied en nog veel meer.
Al met al een topjaar en zeker aan te raden voor iedereen die een tussenjaar wil doen. Nu kan ik met nieuwe energie gaan studeren in Delft
Tiemen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
