Tochten

Het is al weer een poosje geleden dat ik een verslag heb geplaatst en ik kreeg al klachten van het thuisfront dus hier is het verslag dan. We zijn sinds mijn vorige verslag op twee tochten geweest met de klas. Namelijk naar Hedlo en naar Jotunheimen.
De eerste tocht naar Hedlo was ook de eerste echte wandel tocht waar we tenten en kookspullen en dergelijke mee moesten nemen. We vertrokken op woensdag 4 september met de hele school richting Hedlo. We werden eerst met een grote bus naar Eidfjord gereden en daar met kleinere busjes een eind de berg op. We moesten de laatste 7 á 8 kilometer lopen tot aan de Hedlo, dit was goed te doen. De jacht leerlingen hadden het hier wel zwaar mee omdat zij nog een hele jacht uitrusting mee moesten sjouwen.
Hedlo is een grote berghut van waaruit we met de hele school dus activiteiten gingen doen. Op donderdag kon je kiezen wat je ging doen, en ik heb gekozen om op een vis trip te gaan. Ik heb een vishengel geleend en mijn eerste forel ooit gevangen, en opgegeten (hij smaakte goed).
Op vrijdag waren er opdrachten met je miljögruppe, dit hebben we ook al eerder gedaan, en je krijgt dan als groep punten voor opdrachten. En na een paar weken komt er dan een winnaar uit. De opdrachten waren bijvoorbeeld een liedje schrijven over de Hedlo trip, en zonder hulpmiddelen zoveel mogelijk water uit de rivier in een emmer krijgen. De opdrachten waren wel grappig maar het weer was heel slecht en maakte het er dus niet leuker op.
Op zaterdag ging iedereen weer terug naar school met de bus behalve onze klas en de friluftslivklas. Wij moesten terug lopen. Op zaterdag hebben we zo’n 13 kilometer gelopen tot een plek waar de friluftslivklas hun kamp al had opgezet. Ik zat samen met Gijs (die andere Nederlandse jongen) en twee meiden, Elisabet en Stine, in een tent en kookgroepje. Het waren wel twee verwende meiden want ze wilden zo min mogelijk doen. Maar het tent op zetten en koken ging uiteindelijk toch wel goed en het smaakte ook nog goed. Op zondag hoefden we niet zoveel kilometers af te leggen, maar halverwege de dag hebben we nog wel een berg/ rots beklommen, gelukkig zonder rugzak want het was een heel geklauter. Aan het eind van de middag kwamen we bij een hut aan, en je kon kiezen of je in de hut of in een tent wilde slapen. Hier werd natuurlijk het kaf van het koren gescheiden, en kon je mooi zien wie de mietjes en de die-hards waren. Uiteindelijk sliep ik als enige jongen met de leraar en drie meiden in een tent en de andere tien leerlingen (MIETJES!) sliepen in de hut.
Op de derde dag moesten we de grootste afstand overbruggen, ongeveer 27 kilometer. We hadden het tempo er aardig in maar aan ’s middags begonnen steeds meer mensen wat te morren en moe te worden. We hebben ons kamp op gezet op een heel mooi plekje tussen twee meanderende riviertjes in. Het leek wel een indianenkamp uit een western film, mijn tentgroepje en ik sliepen ook in een soort tipi. Op de vierde dag (woensdag), na in totaal zo'n 55 kilometer lopen, kwamen we weer aan op school, en iedereen was heel blij om weer te kunnen douchen en naar een wc te kunnen. Ondanks het weinige comfort, en een paar nachten met zeer weinig slaap omdat je tent steeds bijna wegwaait, was het een hele leuke tocht en heel cool om te doen.
In te de daarop volgende dagen hadden voor het eerst onze keuzevakken. Ik ben ingedeeld bij digitaal fotografie en schieten. Vooral het schieten was heel leuk. Ook hadden we één dag een presentatie van artsen zonder grenzen en één dag een presentatie van een milieuactivist die allerlei eco-projecten aan het promoten was. Het was wel interessant maar omdat het allemaal in het Noors was viel ik toch bijna in slaap.
Op zondag 15 september vertrokken we voor onze tweede tocht naar een gebergte Jotunheimen op 4 uur rijden van de school. We kwamen zondagavond aan zodat we maandag vroeg op pad konden, alleen viel dat plan in het water omdat het weer te slecht was, de eerste sneeuw, en zijn we de hele dag in de hut gebleven en hebben we spelletjes gedaan. Dinsdag was het gelukkig beter en gingen we op pad, het tempo was heel laag omdat één meisje, die niet mee was naar Hedlo, een hele slechte conditie heeft. Het was dus een hele relaxte tocht. We hebben tijdens het lopen ook nog de hoogste waterval van Noorwegen bezocht, Vettisfossen van 275 meter hoog. Niet alleen de waterval maar ook de omgeving was heel mooi, de bergtoppen waren al besneeuwd en daaronder zag je alle bomen geel en rood kleuren. We sliepen hier weer in een hut. Op woensdag liepen we via een andere route weer terug naar de bus. Helaas hebben we niet zoveel kunnen wandelen door het weer en het lage tempo maar de tocht was zeker de moeite waard want het uitzicht echt prachtig was.
Inmiddels zijn we weer een paar dagen thuis en heb ik weer digitale fotografie en schieten gehad, dit zal ik respectievelijk elke donderdag en vrijdag twee uur hebben tot de volgende periode dan heb ik weer andere keuzevakken.
Het begint wel een beetje ergerlijk te worden dat ik (nog) geen Noors spreek, want ik kan met heel veel dingen niet meepraten, en echt gesprekken voeren in het Engels lukt ook maar matig omdat het dan voor beide partijen natuurlijk niet de moedertaal is. Het Noors begrijpen en spreken gaat al wel steeds beter maar naar mijn mening veel te traag.
Volgende week heb ik vakantie en kom ik anderhalve week naar huis en kan ik weer lekker makkelijk Nederlands praten tegen iedereen.
Tot het volgende verslag.